رم یا حافظه‌ی اصلی اغلب مینی کامپیوترها از نوع لپ تاپی می‌باشد که بتواند سایز کوچکتری داشته باشد و تفاوتی از نظر عملکرد با رم رایانه‌های معمولی ندارد( معمولا باس کمتری نسبت به رایانه‌های معمولی دارند).

در اغلب مینی کامپیوترها امکان اتصال هارد دیسک‌های معمولی ۳٫۵ اینچی وجود ندارد و بایستی از نوع لپ تاپی که ۲٫۵ اینچی می‌باشد استفاده کرد، بدیهی است که این مورد نیز به خاطر کوچک کردن سایز دستگاه اتفاق افتاده است، لازم بذکر است که هاردهای لپ تاپی نیز مانند هاردهای بزرگتر بازدهی یکسانی دارد فقط به جهت کوچکتر شدن از تکنولوژی بالاتری برخوردارند که همین مساله باعث افزایش قیمت آنها شده است، اما بهترین گزینه استفاده از حافظه‌های اس اس دی( S.S.D) در مینی کامپیوتر ها میباشد که در دو نوع M2 و SATA موجود می‌باشد که سرعت و عمر مفید بسیار بالاتری در مقایسه با هارد دیسک‌ها دارد و طبیعتا قیمت بیشتری نیز دارد

مادر برد دستگاه‌ها نیز مشمول همین کوچک سازی می‌شود که در این راستا برخی از پورت‌های خود را مانند پورت سریال، پورت کام، تعداد یو اس بی ها، امکانات آور کلاکینگ و … از ویژگی‌های خود را ناچارا از دست می‌دهد، اما از آنجایی که مینی کامپیوترها معمولا برای مصارف اداری و مشخص استفاده می‌شوند، این حذفیات مشکل ساز نمی‌شود و حتی در برخی از مینی کامپیوترهای خاص پورت‌های مذکور به تعداد کمتر وجود دارند.

مصرف برق مینی کامپیوترها به دلیل تغییرات فوق بسیار کاهش می‌یابد به طوریکه معمولا حدود ۲۰-۵۰ وات مصرف انرژی دارند که این مورد نیز باعث می‌شود که پاور( منبع تغذیه) دستگاه نیز کوچک‌تر شود و معمولا پاور مینی کامپیوترها به صورت پاورهای لپ تاپی بیرون آنها قرار می‌گیرد.

درایو نوری( مثلا دی‌وی‌دی رایتر) نیز معمولا در مینی کامپیوترها وجود ندارد، مگر در انواع بزرگتر آنها( میان سایزها) که در صورتیکه نیاز به استفاده از سی‌دی یا دی‌وی‌دی باشد، می‌توان از انواع درایوهای نوری اکسترنال ( پرتابل) استفاده کرد.

• کارت گرافیک اغلب مینی کامپیوترها به صورت مجتمع در پردازنده می‌باشد به عنوان مثال پردازنده های اینتل دارای کارت‌های گرافیک داخل پردازنده هستند، که قطعا از توان پایین‌تری در مقایسه با رایانه‌های رومیزی برخوردارند.