این سیستم نیز یکی از زیر مجموعه های حفاظت الکترونیک می باشد. که با استفاده از تجهیزات موجود به کنترل ورود و خروج پرسنل با استفاده از کارت های پرسنلی و یا سیستم های اثر انگشت به مدیریت در این زمینه پرداخته می شود. همچنین با کمک نرم افزار های موجود امکان تعیین سطح دسترسی در لایه های مختلف برای نیروی انسانی مهیا می گردد

سیستم تشخیص نفوذ (Intrusion Detection System) با استفاده از جدا کننده های واقعی (فنس، سیم خاردار و دیوارکشی) و جدا کننده های مجازی (پردازش تصویر دوربین ها) از ورود سرزده افراد جلوگیری می نماید. عموما استفاده از فنس های مجازی از نظر هزینه و امتیاز برتری نسبی نسبت به جدا کننده های قدیمی تر دارند، البته جایگزین مناسبی برای جداکننده های قدیمی نمی باشند بلکه در واقع تکمیل کننده آنها می باشند. فنس مجازی با استفاده از پردازش تصویر دوربین ها امکان پذیر می گردد و برند های متعددی دوربین های خود را مجهز به پردازش تصویر (analytic) نموده اند. این سیستم با پردازش تصاویر از ورود افراد در محوطه از قبل تعیین شده آگاه می گردد و آن را بصورت به آلارم نمایش می دهد.

سیستم های اعلام حریق به دو دسته تقسیم بندی می گردند. آنالوگ و آدرس پذیر (Addressablee). سیستم های آنالوگ که از دانش قدیمی تر برخوردار است با استفاده از تعداد زون های که دستگاه مرکزی پشتیبانی می نماید با سنسور های تشخیص و آلارم ها و فلاشرها ارتباط برقرار می نماید. سیستم آدرس پذیر با استفاده از با تعداد زون محدود تر و با کمک ارتباط دوسیمه (RS485) با سنسور های بیشتری ارتباط برقرار می نماید و از مزایای آن نسبت به سیستم های آنالوگ می توان به افزایش تعداد سنسور های متصل و اطلاع دقیق از فعال شدن سنسورها براساس زون و موقعیت دقیق دیتکتور و همچنین کاهش هزینه زیر ساخت مورد نیاز اشاره نمود. البته نسل جدید سیستم های اعلام حریق بصورت کاملا بی سیم (wireless) هستند که نسبت به سیستم های قدیمی تر دارای این مزیت ها می باشند: عدم نیاز به زیر ساخت و استفاده از ارتباط بی سیم، ارتباط با اینترنت، اماکن اتصال با دیگر سیستم های مبتنی بر شبکه و همچنین بدلیل عدم استفاده از کابل امکان نصب در هر مکانی برای این سیستم ها فراهم می گردد